.

14.11.08

La fama me espera...

Bueno, ya pasó...
.
Definitivamente no he nacido para actriz ni para entrevistada, no es lo mío; de preferir prefiero estar detrás de las cámaras y hacer yo las preguntas, porque lo otro es demasiado estresante... y si no lo es, yo lo suelo hacer más estresante.

Porque vamos a ver... de repente recibes un mail de Gavà Televisió en el que dicen que están haciendo un reportaje para la televisión sobre "Mujeres en red" y que les interesaría contactar contigo, grabarte en el lugar donde realizas las actualizaciones y hacerte un par de preguntas.. tú toda entusiasmada dices que sí, que por supuesto ayudarás porque en el fondo te puede tu vena de socióloga que sólo te sangra de uvas a peras.
.
Después vas meditando todo lo que ello va a conllevar...

... mierda! el lugar donde actualizo es mi habitación y mi habitación ha sobrepasado el nivel de leonera hace tiempo... he de recogerla! Cosa que no es fácil porque tu desorden estará desordenado, pero es tuyo y lo quieres, así que tratas de organizarlo poco a poco para que no se sienta ofendido y te ataque... cosa que te lleva algo más de un día, porque entre otras cosas te despista hasta una mosca...

... mierda!! pero si a mi nunca me ha gustado salir delante de las cámaras... que si ya estoy gorda y le hemos de sumar los siete u ocho kilos que te suma la cámara, dónde vas a ir a parar???? No cabré ni en una pantalla plana de las gigantes... me da tiempo de hacer régimen???? *#@*##@ no me da tiempo, la entrevista es de aquí a dos días... Vale, iré toda de negro, a ver si disimulo algo... vamos hombre, a quién quiero engañar!!

... joer!!! Y a dónde voy con estos pelos???? Las mechas rojas se han vuelto rubias y mi pelo pelirrojo es algo así como castaño, algo así porque las raices tienen otro toño castaño diferente... Iba a dejar la peluquería para la semana que viene, pero mejor la adelanto... ay dios...

.. la madre que... el portátil me peta a las seis de la tarde, de golpe... creo (espero) que es el ventilador, porque por seis pequeños minutos el portatil no ha estado encima de la plataforma que le tengo hecha... vale, no pasa nada... voy a dejar que se enfríe... vale, voy a encender el de mi padre por si las moscas... mecagoentó...

Si es que no se puede ser tan ansias, no es bueno para la salud!!!

Pero pese a todo a las 19:00, cuando sonó el timbre, yo estaba más o menos calmada... lo que hace la danza!! Te da una disciplina para según qué... mi habitación está tremendamente ordenada (y aún así y todo organizada), yo voy con tejanos y camiseta negra, mi pelo luce un peinado nuevo con nuevo color (castaño muy oscuro y flequillo)... y el ordenador se mantiene encendido sin protestar...

Conduzco al periodista hasta mi habitación y hacemos algunos cambios en el mobiliario por el bien del reportaje.. :) coloca la cámara y me hace salir de la habitación para que entre y me siente frente al ordenador como si él no estuviera allí... mmmm mal vamos, que yo no he nacido para actriz... pero salgo y entro, aunque no como siempre, porque cuando entro a mi habitación miro a través de la ventana y esta vez no he podido hacerlo porque él estaba situado allí... Pero no pasa nada, ante todo profesionalidad... me siento y la primera toma superada!!!

Para la siguiente toma he de concentrarme en el ordenador... me dice que haga como que escribo, así que abro una entrada que tengo a medio esbozar y me pongo a ello... pero me dice que he de mover un poco el ratón, así que busco en Google una foto con la que ilustrar esa entrada... pero me dice que vaya combinando ambas cosas y me daría de cabezazos por estar tan atontada...

Acaban las tomas y me da el micro que he de meterme por debajo de la camiseta para engancharlo bien... juas! menos mal que me puse otra camiseta por encima, porque al subir el micro no sé dónde colocarlo y lo voy meneando por dentro y la camiseta de abajo es tan escotada que si no llego a tener la otra seguro que acabo enseñando una teta... bonita manera de empezar!!!

Empieza la entrevista... no soy buena cuando no tengo tiempo de pensar las cosas... creo que repito la palabra egocentrismo como unas cinco veces... y juraría que a dos preguntas diferentes he respondido lo mismo... lamadrequemeparió... además, no paro de gesticular y de mirar hacia el ordenador...

Se acaban las preguntas y hace más tomas mías frente al ordenador.. esta vez tengo más experiencia (no veas tú!!!) y consigo teclear y mover el ratón y no parecer agobiada... pero me doy cuenta de un detalle: me he quitado las gafas para la entrevista y ahora tampoco las llevo, pero en la primera parte sí llevaba las gafas.. dónde está el script cuando se le necesita????? Mientras me graba le mando un mail a Naida para ponerla nerviosa, que las penas compartidas son menos penas!!!

Ya puedo relajarme... va a hacer algunas tomas de mi biblioteca... mierda!! la muñeca bailarina de danza el vientre cutre que compré en Marrakech este verano está en ese trozo que está grabando... y los libros de Harry Potter también (pero eso no lo puedo evitar, está en orden alfabético y le toca estar allí).. vaya tela, vaya tela...

Le acompaño hasta la puerta y respiro con poca tranquilidad... a mediados de la semana que viene podré encargar una copia de mi entrevista, pero no me ha dado por preguntar cuando saldrá... tampoco es que me interese mucho: no me apetece deprimirme, así que para qué verlo!!

Menos mal que los viernes tengo clase de danza tribal y puedo relajarme...
.

25 comentaris:

Martine ha dit...

Bueno, bueno además famosa en televisión.... mi Niña te tendremos que pedir autógrafos.... Tengo ganas de que pongas la Entrevista!!!
Muchos besitos "Jamila" Sònia!

Naida ha dit...

Ja, ja, ja que bueeeeno!!! Ahora me toca a mí...Estoy esperando que me digas una cosa que me tenías que decir...

Allá voy!!

No te preocupes que como todas las mujeres... somos las nº 1!!

Besos guapa!!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Aichh Selma!!! Es que si fuera jamila de verdad ni me importaría, pero digamos que mi autoestima puede sufrir un golpe de los bestias al verme en la tele, así que no colgaré la entrevista, no...

Molts petonsssssssssssss

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Naida, tendré que releerme los mails para ver a qué me refería! jajaj soy un desastre!!!

y sí, sin duda somos las número uno... pero que quede entre nosotras por si acaso! jajajaj

Un besazo compañera de fatigas!

momo ha dit...

Tienes que colgar la entrevista en cuanto la tengas!
Seguro que ha salido mucho mejor de lo que crees. Además, no a todo el mundo le piden una entrevista, no? por algo será... ;-)

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Momo.. es que ya no es sólo que seguro que parezco una charlatana por todo lo que llegué a hablar (por lo que he leido, hablé por mi y por Naida! jajaja) sino que verme así, en primer plano, hecha una vaca... ofú... que va, que va..

Un besazo!

Anònim ha dit...

ja sé que va ser molt estressant, però ara ja està! La forma en què ho expliquesés sueprdivertida!!!M'he petat amb la nina de dansa. Ho sento!!!És boníssim i tu ja saps per què!!
Petonets! Segur que haurà quedat superbé!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

jajaj no siguis dolenta... que en el fons m'estimo aquesta nina!!! Es la primera que tinc... jajaja quina por!!!!

No sé com haurà quedat, només espero no semblar molt pedant!

Petonetsssssss

Naida ha dit...

Pero bueno tía (me pongo un poco garrula para darle más énfasis), ya puedes ir buscándote la autoestima y sacarla fuera porque me estás cabreando...

Qalamana ha dit...

uyuyuyy que poderío niñaa, en la tele y to!! seguro que ha quedado requetebien la entrevista, mujer, y tú monísima de la muerte, faltaba más!! yo quiero verlaaaa!!! :D

Isabel ha dit...

;) felicidades chicas, una bonita experiencia en ambos casos por lo que leo. Las dos soys estupendas y tenéis unos blogs dignos de mención, a la vista está. Me encanta vuestra forma de explicar las cosas, vuestro humor y vuestra sinceridad a red abierta. Y que dure! Felicidades a las dos.
Besos!
Isa esperando ya los vídeos (porque la alcachofa y no digamos ya la cámara impone...)

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Naida es que ya verás que yo tengo razón y que parezco una vaca.. y la verdad, prefiero vivir en la ignorancia que deprimirme al verlo!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Qalamana!!!!!!!

A tí te enseño la entrevista cuando vengas, qué ilusión me hace!!!!!!!!!!

Guapa!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Muchas gracias Isa! :) Ahora sólo hace falta que se lean los dos post que hemos escrito para que se peten de risa!!

Un besazo guapa!

Marcelo ha dit...

genial! me has hecho reír...A mi cuarto noooooo!!!!!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Ay Marcelo! Es que soy un poco desastre... pero al menos lo reconozco! ;)

Besos

Neferet ha dit...

Jejejeje, me he reído mucho leyendo la experiencia con la tele!! Y me he sentido identificada con lo de la leonera por habitación jajajaja!! Te he invitado desde mi blog a hacer el MEME ;) Muchos besitos!!! Y avisa cuando esté la entrevista para verla!!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Neferet guapa!!!

Menso mal que alguien me comprende... ahora entro a mi habitación y no parece mia, de lo ordenadita que está!!!

Después de la siesta atacaré el meme!!!

Un besazo!!!

Sonia ha dit...

A ti no te interesara verte pero a nosotros SIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!! joia!!!

seguro que salio genial

Petons

Sònia... no tan fiera... ha dit...

A cascarla!!! Vosotros más que nadie sabéis que no soporto las cámaras!!!!! Además joia, si la podréis ver la próxima vez que nos reunamos... jajaja os sacaré todas las actuaciones y entre medio de todo eso, la entrevista! jajaj

Un besazo!

Tito Kokin ha dit...

Jejejeje, y todo el esfuerzo por tus merecidos 3 minutos de gloria. No está nada mal, ahora hay que preguntarse... ¿mereció la pena? Seguro que sí.

Un abrazo!

Sònia... no tan fiera... ha dit...

:) de tres minutos de gloria nada! Sólo dos! jajajaj y no es que me apetezca mucho, pero hay cosas que valoro más y el reortaje en si tiene un buen fondo...


Un achuchón grande para tí..

Lamas ha dit...

Jajajajajaja!! jo..me hubiera gustado verte por un agujerito... y, por supuesto, no me hubiera gustado nada estar en tu pellejo, que nervios!!! Menos mal que al final todo salió bien, no?? Y para las que no tenemos ese canal de tv, qué tenemos que hacer pa'verte??

Sònia... no tan fiera... ha dit...

:) yo creo que daba el pego y que no parecía nerviosa... la menos me habría gustado dar esa sensación!!! jajajja

Aichhh por dios... colgaré la entrevista si salgo guapa y delgada y como eso es imposible... ya os la contaré!!

Besos!

Mònica ha dit...

si te enteras cuándo sale, cuélgalo!!!!, seguro que lo has hecho genial, saludos.